ไม้บรรทัด

"เราทุกคนมีไม้บรรทัดคนละอันและพร้อมที่จะควักมันออกมาวัดคนอื่นเสมอ"

   วันก่อนผมได้มีโอกาสไปทานข้าวพี่ที่มีพระคุณท่านนึง ไปกับคนรู้จักสองสามคน ระหว่างการกินข้าวต้มก็มีการพูดคุยกันเรื่องงานมากมาย แฟนผมร้อนใจเรื่องงานมาก รู้สึกว่าไม่ใช่ ทำไม่ได้ ต่างๆนาๆ พี่ก็พูดขึ้นมาว่า

"เรื่องทั้งหมดอยู่ที่แก่จะวัด ถ้าเอาไม้บรรทัดแกวางการทำงานของพี่ก็จะดูต่ำกว่า แต่ถ้าเอาไม้บรรทัดพี่วางแกก็จะดูเกินไป"

 ผมได้ยินเข้าก็รู้สึกสะกิดขึ้นมานิดนึง คนเรามักจะตัดสินคนรอบข้างเสมอครับว่า ผิดหรือถูก โดยหลักเกณฑ์อยู่ที่ไม้บรรทัดของเรา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน หรือเรื่องความคิด หรือแม้แต่เรื่องส่วนตัวของคน คนนั้น ยามเราเป็นเด็กเราจะโดนไม้บรรทัดของพ่อและแม่ คอยบอกว่าเราอยู่เหนือ หรือต่ำกว่า ไม่บรรทัด เมื่อโตขึ้นเริ่มมีเพื่อนฝูง และสังคมของตัวเอง ก็จะเอาไม้บรรทัดของตัวเอง และคนอื่นๆ มาวัด 

ทำไมผมเลือกรูปนี้ประกอบ กฏหมายเป็นไม้บรรทัดแบบนึงที่วัดได้ค่อนข้างแม่นยำ และเป็นที่ยอมรับของคนโดยทั่วไป แต่ถ้ายึดมั่นจากค่าที่มันวัดได้ โดยไม่สนใจค่าอื่นๆเลย เช่น มนุษยธรรม จริยธรรม ฯลฯ อาจจะกลายเป็นไม้บรรทัดที่บิดเบี้ยวก็ได้

ลองคิดเล่นๆ หากวันนึงเราเลิกใช้ไม้บรรทัดวัดคนอื่น เราจะมีความสุขแค่ไหน เพราะเราจะไม่สนอีกต่อไปว่าคนคนนั้น อยู่สูงหรือต่ำกว่าไม้บรรทัดของเรา มันคงเป็นความรู้สึกแบบโล่งๆ โปร่งๆ ที่บอกไม่ถูก ทุกวันนี้ผมเชื่อว่า เพราะไม้บรรทัดเหล่านี้ถูกนำไปใช้กับคนอื่นมากไปทำให้เราหาความสุขได้ยาก เพราะหาคนที่พอดีไม่ได้ซักที ต่ำไป สูงไป

ผมเชื่อว่าไม่มีใครสามารถทิ้งไม้บรรทัดได้ เพราะหากใช้ในทางที่ดี มันก็มีประโยชน์ไม่ใช่น้อย ทั้งวัดตัวเอง และคนที่จะเข้ามาสนิทชิดเชื้อด้วย แต่อย่าหลงคิดว่าค่าที่วัดได้คือสิ่งที่ถูก ของบางอย่างเราไม่สามารถวัดได้ จงใช้อย่างระมัดระวัง หมั่นวัด และปรับระดับไม้บรรทัดให้เที่ยงธรรมเสมอ



เฟี้ยว
9 กุมภาพันธ์ 2557